Choose a country or region to display content specific to your geographic position
01.01.2018
Motul ondersteund het Nederlandse 'T4F Rallyteam' dat momenteel strijd levert in de Africa Eco Race. Hier vindt u een dag-tot-dag verslag met persoonlijke anekdotes van coureurs Gerard van Lieshout en Guido Slaats.
Klik hier verder voor meer foto's en het laatste nieuws:
Nog heel even en dan kan Gerard van Lieshout een vinkje zetten op zijn bucketlist. Aankomen in Dakar, daarvoor deed hij mee aan de Africa Eco Race. Zondagmiddag gaat het gebeuren. Nadat hij vrijdag nog met veel problemen – een kapotte versnellingsbak en koppeling – te kampen had, verliep de laatste echte etappe van de Africa Eco Race probleemloos voor Van Lieshout en zijn navigator Guido Slaats.
Pas laat in de avond was het T4F-duo uit de tiende etappe gekomen en al vroeg moesten de heren weer vertrekken voor de elfde. In de tussenliggende uren hadden de monteurs de Toyota Landcruiser voorzien van een nieuwe versnellingsbak en koppeling. “Die hebben we nu goed kunnen laten inlopen”, vertelde Van Lieshout tevreden in het bivak in Saint Louis. “Het was een geweldige dag, met mooie snelle pistes. We hebben er van genoten, echt waar.”
Na de 220 kilometer proef lag er nog een weg naar de grens met Senegal te wachten, waar het team ’s avonds aankwam. Vanuit Saint Louis gaat de tocht zondagochtend richting Dakar, waar op het strand bij Lac Rose een laatste mini-proefje is. Van Lieshout kijkt er reikhalzend naar uit. “Daar ging het om: aankomen in Dakar. Daar hebben we het allemaal voor gedaan. Dat stond op mijn bucketlist en dat kan ik nu afvinken.”
Hij kijkt toch wel tevreden terug op de twee weken Africa Race, al verliepen die bepaald niet vlekkeloos. “Het leukste was wel dat we eventjes eerste stonden in het klassement voor standaardauto’s. Dat hebben we niet kunnen vasthouden, maar tweede worden is ook best mooi. Ik ben er dik tevreden over.”
Foto's: Rallymaniacs
Nooit eerder in zijn rallycarrière had Gerard van Lieshout zo’n zware dag als in de achtste etappe van de Africa Eco Race. Meer dan tien uur had hij nodig gehad voor de 439 kilometer door Mauretanië. De duinen die Van Lieshout en zijn navigator Guido Slaats met hun Toyota Landcruiser moesten doorkruisen waren zo zacht, dat ze de rijplanken nodig hadden om er doorheen te komen.
“Plankje voor plankje zijn we naar boven gekropen”, vertelt Van Lieshout in het bivak in de buurt van Atar, waar hij ver na het vallen van de avond aankwam. “Het zand was zo zacht dat ik zelf te voet niet boven kwam, laat staan met die zware Toyota. Dus hebben we de rijplanken gebruikt, meter voor meter. En iedere keer die planken weer een meter diep uitgraven. Het was een lijdensweg.”
Een strook van 60 kilometer duinen met kamelengras was het die Van Lieshout en Slaats uren tijd kostte. “Ik heb nooit geweten dat er duinen zijn die zo zacht en zo zwaar zijn. Het materiaal heeft het zwaar te verduren gehad. De koppeling en de versnellingsbak zijn veel te heet geworden. Ik heb altijd al een hekel gehad aan duinenrijden en hoewel ik deze rally heel veel meer ervaring heb opgedaan, kijk ik niet erg uit naar nog meer duinen. Ik ben blij dat de finish in zicht is.”
Jammer genoeg voor Van Lieshout staan er in de negende etappe, een rit van 340 kilometer, nóg meer duinen op het programma.
Tot 40 kilometer voor het einde van de 486 kilometer lange zevende etappe van de Africa Eco Race ging het prima met Gerard van Lieshout en Guido Slaats. Een keertje vastzitten in het kamelengras, dat hoort erbij in Mauretanië. Maar in het laatste deel van de proef die begon en eindigde bij het bivak van Chami raakte het T4F-duo compleet uit koers.
Navigator Guido Slaats vertelt: “Niet ver voor de duinen zijn we van de kompaskoers af geraakt. We zijn te ver naar rechts gereden en gaan dwalen. Ik zei tegen Gerard: ‘We moeten er haaks links op, dan komen we vanzelf de sporen weer tegen’. Dat hebben we ook gedaan, maar we konden ze niet vinden. We wisten dat we de duinen in moesten, maar dat wilden we alleen doen op het juiste spoor. We waren bang dat we er anders nooit meer uit zouden komen.”
“We zijn een paar keer heen en weer gereden, zeker 80 kilometer, maar we konden het maar niet vinden. Uiteindelijk zijn we om de duinen heen gereden en op de harde weg uitgekomen. Die hebben we gevolgd en zo kwamen we bij de finish uit. Dat is niet hoe het moet natuurlijk. We hebben minstens twee waypoints gemist en we zijn een heleboel tijd verloren.”
In de uitslag van de zevende etappe hebben Van Lieshout en Slaats inmiddels een half uur straftijd gekregen voor de gemiste waypoints. In het klassement zakten ze drie plaatsen naar positie 32. Hun leidende positie in het subklassement voor standaardauto’s zijn ze kwijt.
Vandaag en morgen zijn onderdeel van de marathon etappe, wat betekend dat er tussen de etappes van vandaag en morgen niet aan de auto gesleuteld mag worden door de monteurs. De Toyota staat dus nu in Parc Fermé.
“Vandaag heeft ons heel veel tijd gekost maar we zijn uiteindelijk gelukkig wel zonder schade gefinisht en daar zijn we heel blij mee!" aldus Gerard van Lieshout.
In de zesde etappe van de Africa Eco Race zat het een beetje tegen voor Gerard van Lieshout en Guido Slaats. Het T4F-duo was op weg naar een mooie tijd in de eerste stage in Mauretanië, toen een kapotte band voor oponthoud zorgde.
De band zelf was nog niet eens het probleem, maar het luchtkussen waarmee Van Lieshout en Slaats de Toyota moesten opkrikken om de band te wisselen. “Dat lukte niet”, vertelt Van Lieshout. “We hebben er een half uur mee staan stoeien. Dat is jammer, maar we hebben nog vijf dagen om het te compenseren.”
Ondanks de tegenslag steeg Van Lieshout een plekje in het klassement en behield hij de leiding in de standaardklasse. De etappe was hem goed bevallen. “Veel los zand, veel snelle stukken, een paar duintjes. Een mooie dag.”
De karavaan van de Africa Race kwam maandagochtend vroeg aan in Mauretanië en blijft tot woensdagochtend in hetzelfde bivak in Chami. Dat komt goed uit, want bij het vertrek uit Dakhla bleek de servicetruck pech te hebben. “Dat onderdeel wordt dinsdag door MAN Nijmegen ingevlogen, dus we hoeven onze servicetruck niet te missen.”
De eerste week van de Africa Eco Race is verrassend goed verlopen voor Gerard van Lieshout en Guido Slaats. Tenminste, dat vinden ze zelf. Het T4F-duo is op de rustdag in Dakhla dik tevreden. Met de Toyota Landcruiser gaan ze aan de leiding in de standaardklasse (T2) en staan ze dertigste algemeen.
“Ik had het niet verwacht”, zegt Van Lieshout. “We zijn er ook niet harder voor gaan rijden. Oké, in de vijfde etappe heeft het gaspedaal de bodem wel gezien. De snelheid zat er goed in, maar we hebben niet het uiterste moeten vragen van het materiaal. We rijden juist heel behouden.”
Dat is waarschijnlijk juist het geheim. De Rus Alexey Titov, die met zijn Ford aanvankelijk de T2-klasse leidde, liep in de vijfde etappe vijf uur straftijd op, waardoor hij twintig plaatsen terugviel. Van Lieshout en Slaats maken deel uit van een select groepje in de Africa Race dat nog geen straftijd kreeg. Door behouden te rijden konden ze alle vijf de etappes netjes uitrijden en liep de Toyota nog nauwelijks schade op.
“Je wint hier niets door harder te gaan rijden. We hebben nog geen band hoeven wisselen en dat was bij veel deelnemers onderweg wel anders”, constateerde Van Lieshout. “We rijden deze rally met andere banden en dat bevalt goed. Op de stenen hebben ze het goed gehouden en ze zijn nu precies genoeg afgesleten voor de duinen en het zand dat we de komende week krijgen.”
Het enige was dat twee dagen achtereen een schokbreker kapot ging. Op de rustdag in Dakhla werd de Toyota daarom toch flink onder handen genomen door de monteurs en werd er extra aandacht geschonken aan de vering. “Maar verder zijn er eigenlijk geen bijzonderheden. De auto doet het prima. En zelf doen we het ook niet slecht. De samenwerking in de auto is goed. Guido is een zeer ervaren navigator en dat geeft rust. We hebben plezier onderweg, maar houden elkaar ook scherp. Het zijn lange dagen en je zit toch de hele dag bij elkaar.”
Een goede samenwerking wordt in de tweede week van de rally cruciaal. Morgen steekt de rally de grens met Mauretanië over, waar zand en duinen wachten. “Dat zand, daar heb ik zin in. Met duinen ben ik wat minder blij. Onze auto is daar eigenlijk te zwaar voor. We zullen er wat langer over doen dan veel anderen, omdat we wat voorzichtiger moeten rijden. Maar dat kan ook een voordeel zijn. Het zou leuk zijn als we de leiding in de standaardklasse kunnen vasthouden, maar de finish in Dakar blijft het belangrijkste doel.”
Guido Slaats vond het een goed teken: de Toyota stond eerder in het bivak bij Fort Chacal dan de assistentietruck. Dat was voor de navigator van Gerard van Lieshout in elk geval de bevestiging dat het in de vierde etappe van de Africa Eco Race heel aardig was gegaan. Over de rit van 500 kilometer had het T4F-duo 7 uur en 17 minuten gedaan.
Het gaat bij Van Lieshout en Slaats niet om de klassering. Winnen kunnen ze toch niet, weten ze. Hooguit in de T2-klasse (voor standaardauto’s), waarin ze keurig tweede staan. “Wij moeten gewoon een beetje met beleid rijden en geen gekke dingen doen”, wist Slaats. “Zo zijn we vandaag zonder problemen door de duinen gekomen in het laatste stukje van de proef, terwijl we daar in de tweede etappe zo mee hebben zitten frotten. Ik ben een paar keer uit de auto gegaan om te kijken hoe zacht en hoe steil ze waren en waar we er het beste overheen konden. Dat werkte perfect.”
Bij die duinen hadden Van Lieshout en Slaats wel al een handicap, dus die extra voorzichtigheid was zeker geboden. Was het in de derde etappe de schokbreker rechts geweest die kapot ging, vandaag was het de linker schokbreker.
“Vanaf ongeveer 280 kilometer hadden we geen demping meer achter”, vertelt Slaats. “Dan begint de auto te dansen en te jumpen. Heel lastig, want het was opnieuw een loeizware etappe, slopend voor mens en materiaal, met heel veel stenen en keien. In de rivierbeddingen lagen zulke enorme keien dat sommigen het al hebben over hunebedden, en dat is niet heel erg overdreven.”
Ondanks dat waren Van Lieshout en Slaats dik tevreden over het verloop van de etappe. “Het is alleen jammer dat we de monteurs weer een nacht werk hebben bezorgd. Die mannen beginnen het nu ook te voelen.”
Gerard van Lieshout kon zich niet heugen dat hij ooit zoveel stenen zag als in de derde etappe van de Africa Eco Race. “Bijna niet te geloven, maar het was 400 kilometer lang niets anders dan stenen, keien en nog meer stenen”, zei Van Lieshout bij aankomst in het bivak in Assa, waar de T4F-Toyota met de 35ste tijd arriveerde.
De vele stenen maakten de derde etappe tot een ongemeen zware dag. “De auto en wij zelf ook hebben best te lijden gehad”, constateerde Van Lieshout. “Het was afzien geblazen, maar we hebben de dag wel goed doorstaan. Geen banden kapot gereden, alleen een schokbreker achter. Maar dat is prima te repareren, dus de auto staat er morgenochtend weer fris bij voor de vierde etappe.”
Het liep vandaag een stuk beter dan gisteren in de tweede etappe, toen Van Lieshout en navigator Guido Slaats letterlijk het spoor bijster raakten en een paar keer vast kwamen te zitten in de duinen. Die zaten er in de derde etappe niet in. “Het was op zich best een leuke proef en zonder de problemen van gisteren waren we lekker vroeg in het bivak. Dat geeft de monteurs mooi te tijd om de auto weer in orde te maken en wij kunnen fijn op tijd ons mandje in, om morgen ook weer fit aan de start te staan, want het wordt een lange dag met een proef van 500 kilometer.”
Heel laat pas kwam de Toyota van Gerard van Lieshout en Guido Slaats aan in het bivak bij Foum Zguid. De meeste motorrijders lagen al lang te bed toen het T4F-duo uitklokte aan de finish van de tweede etappe van de Africa Eco Race. Daar moest wel wat gebeurd zijn. “Nou, eigenlijk niet”, zei Slaats nuchter.
‘Helemaal niks’ was het echter niet. Al in de eerste reeks duinen van de 443 kilometer lange proef reed de Toyota muurvast in het mulle zand van Erg Chebbi. En in de tweede reeks gebeurde dat nog een paar keer. Dus toen Van Lieshout en Slaats tegen vijven bij de derde reeks duinen aankwamen, zagen ze dat eigenlijk niet zo zitten. “Je weet dat het snel donker wordt en wij hadden er helemaal geen trek in om dan te staan scheppen. Gerard zag het niet zitten om die duinen in te rijden en ik was het daar mee eens, vooral omdat we hadden gehoord dat je ook links langs die duinen kon. Dat leek ons wel een goede optie.”
Op zoek naar een pad om langs de duinen te rijden, raakte het T4F-duo echter het spoor bijster. Welke kant ze ook op reden, er was geen pad. “We kwamen in een gebied terecht dat volkomen onbegaanbaar was. Volgens mij zaten we op een gegeven moment zowat in Algerije. Dat was niet de bedoeling. Daarom besloten we om dan maar de weg op te zoeken, om er zo omheen te gaan en dan de laatste 50 kilometer weer de proef te rijden. Maar de weg vinden was nog een hele opgave. We zijn een paar keer heen en weer gereden en hebben nog een paar keer vastgezeten voordat we het hadden gevonden.”
Eenmaal op de weg reden ze nog een keer de verkeerde kant op, via Zagora richting Ouarazate terwijl ze naar Foum Zguid moesten. Van het plan om het laatste stuk van de proef nog te rijden, kwam niets meer terecht. Daarvoor was het al veel te donker. “Maar de auto heeft dus niks”, zei Slaats.
“Het enige wat eraan mankeert, is dat ie te zwaar is. Daardoor zijn we steeds vastgereden in de duinen. Ik ben gewend dat ik er met de motor of de quad gemakkelijk overheen kan. Met een buggy kan dat ook makkelijk, maar met deze niet. Die zakt bovenop een duin weg in het zand. Mooi uitzicht hoor, daar is niks mis mee, maar je staat je het schompes te scheppen en elke keer zakt ie weer weg. Dat moeten we dus niet meer doen, er overheen. Dan maar onderaan blijven. Die les hebben we nu wel geleerd. We weten nu wat we kunnen verwachten, wat de auto kan en vooral ook wat ie niet kan. Dus morgen gaan we weer met frisse moed verder.”
